Dziś może odwołam się do filmu Ania z Zielonego Wzgórza w reż. Kevin Sullivana. Jest taka scena kiedy po upiciu Diany przez Anię, przyjaciółki dowiadują się, że nie mogą dalej się spotykać i postanawiają po kryjomu... spotkać się ostatni raz w lesie, aby ślubować sobie dozgonną miłość i przyjaźń, że się nie zapomną i będą wiecznymi "bratnimi duszami". Bardzo przejmująca ta scena, oddaje prawdziwe oblicze wielkiej ich przyjaźni i chęci zachowania jej za wszelką cenę. Można bardzo przeżywać tę scenę i tak zapewne wielu z nas ją odbiera. Mnie udało się być ostatnio w lesie i przechadzając się po nim, natrafiłem na podobne miejsce, jak w owym filmie, ...ciemny trochę las, ze ściętym pniakiem na którym usiadły Ania i Diana, tutaj akurat był tylko jeden, ale znakomicie oddawał nastrój tego miejsca. Poczułem się tak, jak bym tam był razem z nimi i był wszystkiego świadkiem. Bardzo się cieszę, że mogłem oczami wyobraźni przenieść się w tamto miejsce i być razem z naszymi przyjaciółkami zza telewizyjnej szyby...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz